طی ماه‌های گذشته، هر از گاه به سراغ وضعیت باغ‌شهرهای استان رفته‌ایم. باغ‌شهرهایی که طبق آمارهای موجود، استخرهای چندین متر مکعبی‌شان را با آبی پر می‌کنند که به بسیاری از هم‌استانی‌هایمان، هر چهار روز یک بار می‌رسد. یعنی همان دزدی آب از کسانی که حداقل حق شهروندی‌شان داشتن آب به میزان کافی است.
دردناک‌تر این که برای انتقال آب از استان‌های هم‌جوار، بسیاری از کشاورزان و تولیدکنندگان زراعی، کارشان را تعطیل کرده‌اند تا بخشی از منابع آب که در چند کیلومتری‌شان قرار دارد، به استان بوشهرِ ما برسد. و تصور کنید آبی که از کشاورز دریغ شده‌است قرار است پای خوش‌گذرانی عده‌ای محدود در باغ‌شهرها خرج شود و همه‌ی این اتفاقات هم قانون‌شکنی آشکاری است که کمابیش همه از آن مطلع هستیم!
حدود دو ماه قبل بود که استاندار محترم بوشهر درباره برخورد با باغ‌شهرها و قطع انشعاب‌های غیرقانونی‌شان وعده‌هایی دادند.
اما چنان که برمی‌آید، تا کنون هیچ گزارش و آمار مستندی از عملی کردن این وعده توسط استاندار محترم منتشر نشده و معلوم هم نیست مهلت ده روزه ایشان کی تمام می‌شود؟
آیا در روند برخورد با انشعاب‌های غیرمجاز، مشکلی ایجاد شده است؟ آیا این ماجرا، ارتباطی به منافع برخی مسئولین در این موضوع ندارد؟
با توجه به آماری که آقای مهندس رجایی، مدیرکل شرکت آب منطقه‌ای استان بوشهر ارائه کرده‌اند، حداقل هزار و پانصد باغ‌شهر در چهار شهرستان بوشهر، گناوه، دیلم و تنگستان وجود دارد که به گفته ایشان، بیشترشان از طریق آب‌دزدی آباد مانده‌اند.
البته ایشان درباره باغ‌شهرهای سایر شهرستان‌های استان مثل دشتستان نکته‌ای نگفتند ولی اگر آمار همان چهار شهرستان را در نظر بگیریم و در کنار تفاوت سهمیه‌بندی این شهرستان‌ها با بقیه‌ی نقاط استان به آن نگاه کنیم، ماجرا تا حدی مشخص می‌شود.
در روزهای آینده، درباره عدالت در توزیع آب بیشتر خواهیم گفت.
