ریشه یابی بحران آب در روستاهای ساحلی
روستاهای ساحلی دلوار، مدتهاست که فقط چند ساعت در یک هفته آب دارند.
فرماندار تنگستان و مدیر آبفار استان دلایل زیادی برای این مشکل برشمردهاند: از هدررفت بالای خط انتقال و مدیریت بد آبداران تا نبود آب و عدم تخصیص بودجه ارزی آبشیرینکن!
جالب اینجاست که مسئولین مرتبط، در جملات دیگری گفتهاند آبی که از خط کوثر برای منطقه در نظر گرفته شده، به اندازه کافی است.
سؤالی که مطرح است اینکه اگر آب خط کوثر به اندازه سرانهی مصوب است، چرا در جواب به سؤالات مردم، از احداث آبشیرینکن میگویید؟
اما آیا واقعاً لازم است دهها میلیارد تومان از بودجهی عمومی خرج آبشیرینکن ساختن شود؟
اگر خطوط انتقال فرسوده شدهاند، چه نیازی به صرف هزینه برای آبشیرینکن است؟
اگر آبدزدی در مسیر رخ میدهد، باید دستان دزدها را از سرمایه عمومی قطع کنیم یا آب بیشتری برای دزدی فراهم کنیم؟
اصلاً معلوم است در حال حاضر هر یک از روستاهای بحرانزده، چقدر آب از سهمیهشان را دریافت میکنند؟
بدون وجود کنتور در ورودی روستاها، چطور میشود فهمید کدام یک از عوامل، باعث بیآبی شده؟ آب نیست؟ آب هست و دزدیده میشود؟ آب هست و هدر میرود؟ آب هست و آبدارها درست توزیعش نمیکنند؟
پیگیر این موضوع خواهیم بود.