مجلس شورای اسلامی، در آخرین جلسات قبل از تعطیلات تابستانه، تصویب کرد که بوشهر هم جزء مناطق آزاد کشور بشود. مصوبه‌ای که لایحه‌اش را دولت اول آقای روحانی به مجلس فرستاده بود و طی این چند سال، بحث و گفتگوهای متنوعی درباره‌ی آن در مجلس و رسانه‌ها مطرح شد و در نهایت امسال تصویب شد.
.
موافقان منطقه‌ی آزاد از نتایج مثبت اقتصادی آن و کمک به تولید داخلی می گویند و مخالفان، عقیده دارند آنچه موافقان می گویند، فقط روی کاغذ رخ می دهد و در عمل، اتفاقات دیگری می افتد که چندان به نفع مردم بومی منطقه نیست.
.
آنچه امروز ذهن مردم را به خود مشغول کرده، این است که با توجه به سابقه‌ی موجود از سایر مناطق آزاد کشور- از اروند تا چابهار و ارس و…- و تبعات منفی که برای مردم بومی داشته است، چه تضمینی وجود دارد که این آفت ها و گرانی های سرسام آور گریبان‌گیر مردم بوشهر نشود؟ .
اگر مناطق آزاد فعلی، شغلی جز کارگر حمل بار، برای اهالی نداشته‌اند، چه اتفاق جدیدی در بوشهر قرار است رخ دهد که این مسئله تکرار نشود و مشاغل تولیدی و فناورانه در بوشهر تأسیس شود؟
.
اگر مناطق آزاد فعلی، تراز تجاری‌شان به سمت واردات محصولات پایین‌دستی است، چرا مدام از واردات مواد خام و رونق تولید حرف می‌زنند؟
.
در یک کلام، با توجه به وضع فعلی مناطق آزاد، منافع منطقه آزاد بوشهر قرار است به جیب چه کسانی برود؟