آشنانبودن مردم با تاریخ وطن‌شان، علامت چه چیزی است؟

ناحیه دشتی، از وقتی یادمان می‌آید، یادآور نام‌های بزرگ در استان بوشهر بوده؛ البته که معنای این حرف این نیست که بقیه‌ی نقاط استان، چنین ویژگی ندارند و بخش‌های مختلف استان، بزرگانی را در خود پرورده‌اند که هر کدامشان در جایگاه خودش زبان‌زد است.

تصمیم گرفتیم به دنبال ردی از بزرگان ناحیه دشتی برویم؛ اولین کسی که در ورود به شهر خورموج، جلوی چشم آدم قرار می‌گیرد، به عنوان اولین سوژه‌ی ما مطرح شد.
از کوچک و بزرگ در این شهر، سراغ خالو را گرفتیم و نتیجه کار، شد قسمت بیست و پنجم بوشهر تی وی.

و مثل همیشه، ما ماندیم و سؤالاتی در ذهن:
چه اتفاقی می‌افتد که نه بزرگترها و نه کم‌سن‌وسال‌های ما، اطلاع چندان دقیقی از مفاخر بومی ندارند؟
اگر در کشور دیگری، چنین دلیرمردانی به خون غلتیده بودند هم اینقدر کمرنگ در ذهن‌ها باقی می‌ماندند؟
چطور می‌شود که با وجود اینکه ورودی شهر با نام و نشانی از خالو پیوند خورده، باز هم ناشناخته است؟
چند فیلم درباره خالو تاکنون ساخته شده؟ چند کتاب داستان درباره‌ی خالو و همرزمانش نوشته شده؟ چند کارتون؟ چند نمایش اجرا شده؟ چند؟؟؟
میراث فرهنگی، اداره ارشاد، آموزش و پرورش، شهرداری و شورای شهر، ائمه جمعه، صداوسیما، نمایندگان مجلس، سازمان تبلیغات، حوزه‌های علمیه و… برای شناساندن بزرگان این استان چه برنامه‌ای دارند؟
کاری به آنچه تا کنون انجام نداده‌اند نداریم. اما از این به بعد هم قصد ندارید کاری کنید؟ آیا امثال خالوحسین و سایر بزرگان این منطقه، ظرفیتی بی‌پایان برای انتقال فرهنگ به نسل‌های بعد نیستند؟

حاشیه: جدی‌ترین کاری که درباره دلیران جنوب انجام شده، دلیران تنگستان است که حدود نیم قرن پیش تولید شده است!